Max Ernst (1891-1976), wrażliwy mężczyzna studiujący filozofię i psychiatrię na uniwersytecie w Bonn, chłonący jak gąbka literaturę i sztukę (m.in. van Gogha, Seurata, Gauguina, Goyę, Kandinsky’ego, Matisse’a i Mackego), umiera 1 sierpnia 1914 roku, w chwili wysłania na front. Odrodził się, jak sam twierdził, dopiero 11 listopada 1918 r.