„Wenecja” – najdoskonalszy pod względem technicznym film Jana Jakuba Kolskiego, stanowiła definitywny koniec pewnego etapu w jego twórczości. Zakorzeniona w realizmie magicznym stylistyka, odwołania do swojskości, prostej codzienności, ludowych wierzeń oraz religijnych motywów, były cechami charakterystycznymi dla obrazów Kolskiego.