20. rocznica odejścia Krzysztofa Borunia

Zanim na literackim „firmamencie” w pełni rozbłysła „gwiazda” Stanisława Lema, na długo przed ujawnieniem się twórców socjologicznej science fiction i rozpoczęciem działalności redakcji miesięcznika „Fantastyka”, powojennym pionierem snucia wizji odległych światów oraz pozaziemskich cywilizacji był Krzysztof Boruń. Tak się okoliczności ułożyły, że dziś właśnie upływa dwadzieścia lat od odejścia tego zdecydowanie nietuzinkowego człowieka.

Przypomnijmy zatem, że ów urodzony 29 listopada 1923 r. autor po zakończeniu II wojny światowej (w której trakcie był członkiem struktur Armii Krajowej i uczestnikiem Powstania Warszawskiego) związał się z periodykami publikowanymi przez Stronnictwo Demokratyczne. To właśnie na łamach jednego z nich (a konkretnie „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”) wspólnie z Andrzejem Trepką zaprezentował w roku 1953 swoją debiutancką powieść pt. „Zagubiona przyszłość”. Jak czas pokazał, było to pierwsze „ogniwo” cenionej przez fanów klasycznej fantastyki tzw. Trylogii Kosmicznej (pozostałe dwa tomy: „Proxima” i „Kosmiczni bracia”). W obszernym dorobku literackim Borunia odnajdujemy liczne opowiadania (np. „Antyświat” w zbiorze „Fantastyka’ 50”) oraz powieści takie jak „Małe zielone ludziki”, „Ósmy krąg piekieł” i szczególnie udane „Jasnowidzenie inżyniera Szarka”.

Udzielał się także jako popularyzator z zakresu astronomii (pełnił funkcję redaktora naczelnego m.in. dwumiesięcznika „Astronautyka”), a nade wszystko badań nad zjawiskami paranormalnymi. Dość wspomnieć powstałą za jego sprawą (we współpracy z córką Katarzyną Boruń-Jagodzińską) monografię poświęconą Stefanowi Ossowieckiemu („Ossowiecki – zagadki jasnowidzenia”) oraz opracowania tematyczne takie jak „W świecie zjaw i mediów. Spór o duchy” i „Na krawędzi zaświatów. Sporu o duchy ciąg dalszy”. Do tego wypada dodać liczne artykuły zamieszczane w m.in. takich czasopismach jak „Nie z tej Ziemi” czy wzmiankowana „Fantastyka” oraz wystąpienia przy okazji różnego typu imprez środowiskowych.

Spuścizna literacka Krzysztofa Borunia jest sukcesywnie przypominana przez wydawnictwo Solaris, a jego opracowania z zakresu rozpoznawania ezoteryki niezmiennie stanowią obowiązkową (a do tego bardzo przystępną w odbiorze) lekturę osób zainteresowanych tym zagadnieniem.