"Brudnopis" Siergieja Łukjanienki

Autor: Wydwanictwo Mag Redaktor: Miroe

Dodane: 09-01-2008 11:31 ()


O książce:

Do niedawna popularny w wąskim kręgu miłośników fantastyki, obecnie, dzięki filmowi „Nocznoj Dozor” (w Polsce znany jako Straż Nocna) – najsłynniejszy i najlepiej sprzedający się w Rosji autor Siergiej Łukjanienko prezentuje swoją nową powieść „Cziernowik” (Brudnopis).

Tych, którzy spodziewali się, że pochłonięty pracą nad kolejnym filmem pisarz obniży loty i nowa, wydana po dłuższej przerwie książka okaże się – delikatnie mówiąc – nie tak dobra jak poprzednie, czekało przyjemne rozczarowanie – Brudnopis nie odbiega poziomem od innych utworów tego pisarza – mówiąc po prostu, jest równie świetny. Najwyraźniej skazany na sukces Łukjanienko nie umie pisać nudnych książek.

Dwudziestokilkuletni Kirył Maksymow, manager w firmie komputerowej, właściciel skromnej kawalerki i psa wraca pewnego dnia do domu i zastaje tam… nieznajomą kobietę. Przekonany, że to złodziejka wzywa milicję, woła sąsiadów na świadków… ale cała sprawa jest znacznie bardziej skomplikowana – okazuje się, że Natalia Iwanowa (tak nazywa nieznajoma aferzystka) jest nie tylko zameldowana w tym mieszkaniu – i to od 3 lat! ale ma również dokumenty potwierdzające prawo własności. Więcej! Mieszkanie Kiryła wygląda jak po remoncie – zmieniona glazura, terakota, meble, kolor ścian… Ba! Nawet pies nie poznaje swojego pana! Kiryłowi nie pozostaje nic innego jak wycofać się z pola boju i już w mieszkaniu rodziców (chwilowo przebywających na wakacjach) zastanowić nad możliwością odzyskania podstępnie odebranego lokum.

Następnego dnia zdeterminowany bohater rozpoczyna biurokratyczną wycieczkę po urzędach – ma nadzieję, że znajdzie jakiś dokument potwierdzający jego prawo do mieszkania. Niestety, czeka go gorzkie rozczarowanie – wszędzie, i w administracji, i u notariusza jako właściciel mieszkania figuruje Natalia Iwanowa. Tknięty złym przeczuciem Kirył zaczyna sprawdzać swoje dokumenty w innych miejscach – u operatora telefonu komórkowego, w banku, w przychodni… Efekt przerasta jego najśmielsze oczekiwania – wszędzie widnieje nazwisko obywatelki Iwanowej! Wygląda na to, że nieznani sprawcy wzięli się za sprawę na poważnie i dla większej pewności „wykasowali” Kiryła Maksymowa z biurokratycznej rzeczywistości.

Kompletnie zdezorientowany Kirył dzwoni do pracy, żeby usprawiedliwić nieobecność – i tutaj również czeka go przykra niespodzianka – bezpośredni zwierzchnicy nie poznają go po głosie, nie kojarzą jego nazwiska i w ogóle pierwszy raz słyszą o jego istnieniu!

Sytuacja przedstawia się coraz gorzej i coraz bardziej surrealistycznie. Pozbawiony psa, domu, pracy, telefonu, wszelkich biurokratycznych dowodów swego istnienia, Kirył zaczyna tracić również przyjaciół i bliskich. Przelotni znajomi w ogóle go nie poznają, serdeczni przyjaciele z trudem przypominają sobie, kim jest, nawet przebywający na urlopie rodzice mają problemy z identyfikacją rozmówcy.

Wygląda to tak, jakby z jakichś sobie tylko znanych powodów sama rzeczywistość zaczęła wypierać Kiryła Maksymowa i kasować jego dane…

Im dalej, tym gorzej – wkrótce potem rodzice Kiryła zaczynają twierdzić, że nie mają syna o tym imieniu, przyjaciele cierpią na zanik pamięci, nawet ludzie, którzy rozmawiali z nim przed pięcioma minutami nie pamiętają go, jakby natychmiast usuwano im wspomnienia…

Wkrótce potem klucz od mieszkania rodziców łamie się Kiryłowi w rękach, a dowód osobisty, jedyny dokument potwierdzający jego tożsamość rozpada w pył. Jednak te dramatyczne, dezorientujące wydarzenia są jedynie przygrywką do prawdziwie niesamowitych przygód…

 

O autorze:

Prywatnie przemiły człowiek, miłośnik gier komputerowych, muzyki rockowej i dobrej kuchni, z zawodu lekarz psychiatra, Siergiej Łukjanienko (urodzony 11 kwietnia 1968 w Kazachstanie, teraz mieszkający w Moskwie) jest obecnie najpopularniejszym pisarzem rosyjskojęzycznym – łączne nakłady jego książek przekroczyły milion egzemplarzy.

Siergiej Łukjanienko zadebiutował w 1988 roku opowiadaniem Нарушение (Naruszenie), opublikowanym w czasopiśmie Zаria (Ałma-Ata), jego pierwsze książki ukazały się na przełomie lat 80-tych i 90-tych.

Łukjanienko okazuje się być pisarzem nie tylko oryginalnym i sugestywnym, ale również niekonwencjonalnym i wszechstronnym – tworzy filozoficzne opery kosmiczne, fantasy alternatywną, urban fantasy z pogranicza horroru, powieści s-f z odcieniem kryminalnym, science fiction o zacięciu moralizatorsko-refleksyjnym, a także cyberpunk z minimalną ilością komputerowych gadżetów. łącznie, od 1993 do 2006 Siergiej Łukjanienko otrzymał ponad 20 nagród! Można powiedzieć, że nie ominęło go żadne z wyróżnień, przyznawanych przez środowisko miłośników fantastyki na konwentach, zjazdach i konferencjach. W 1999 roku został najmłodszym laureatem Aelity, najstarszej rosyjskiej nagrody, wręczanej za ogólny wkład w rozwój fantastyki; w 2003 na Euroconie uznano go za najlepszego europejskiego pisarza-fantastę. Łukjanienko staje się coraz bardziej popularny, każda nowa książka jest wydarzeniem w środowisku fantastów i przez wiele tygodni okupuje pierwsze miejsca list bestsellerów. Ciągle jest to jednak popularność niszowa.

Miedzynarodową sławę przynosi Łukjanience ekranizacja jego bestsellerowej powieści Nocny patrol. Powstaje film „Straż Nocna”, stylowy horror fantasty, który odnosi nieprawdopodobny sukces kasowy i pobija wszystkie hollywoodzkie superprodukcje, m.in. „Matrixa” i „Władcę Pierścieni”, zarabiając ponad szesnaście milionów dolarów. „Straż Nocna” zostaje oficjalnym kandydatem Rosji do Oscara 2004 dla najlepszego filmu obcojęzycznego.

W tym właśnie roku rozpoczyna się wielki boom na Łukjanienkę, który przestaje być autorem popularnym w wąskim kręgu czytelników fantastyki, a staje się najsłynniejszym i najlepiej sprzedającym się pisarzem w Rosji. W roku 2005 Siergiej Łukjanienko otrzymuje nagrodę „Fantasta Roku”, w roku 2006 dostaje ją ponownie. Jego książki są tłumaczone na włoski, angielski i niemiecki, na motywach powieści powstają gry komputerowe, oraz, rzecz jasna, kolejne ekranizacje.

Polski czytelnik mógł zapoznać się z twórczością Siergieja Łukjanienki już w 2002 roku, gdy pojawiła się pierwsza książka Linia marzeń; do tej pory ukazało się 16 pozycji: wspomniana Linia marzeń, Imperatorzy iluzji, Zimne błyskotki gwiazd, Gwiezdny cień, Labirynt odbić, Fałszywe lustra, Lord z planety Ziemia, Nocny patrol, Dzienny patrol, Jesienne wizyty, Zimne brzegi, Nastaje świt, Tańce na śniegu, Genom, Atomowy sen i Spektrum.

 

Źródło:


Komentarze do starszych artykułów tymczasowo niedostępne...