„Julia. Przygody kryminolożki”: „Wieczny odpoczynek” - recenzja

W Świętym Jerzym – domu spokojnej starości dochodzi do brutalnego morderstwa. Ciało jednego z pensjonariuszy zostało poćwiartowane i rozrzucone po terenie placówki. Sprawca nie pozostawił żadnego śladu, który mógłby naprowadzić kryminolożkę Julię Kendall i porucznika policji Alana Webba na najmniejszy, chociażby trop. Czy to przypadek, że do zbrodni doszło mniej więcej w tym samym czasie, gdy na jaw wypłynęły informacje, dotyczące sprzedaży ośrodka i zrównania go z ziemią? A co się z tym wiąże – zamieszkujący go podopieczni zostaną przeniesieni do nowego miejsca leżącego poza Garden City. Zdecydowanie nie wpłynie to pozytywnie na ich kondycję fizyczną i psychiczną. Z dala od najbliższych, którzy i tak już rzadko ich odwiedzają, będą skazani na śmierć w samotności.

To nie pierwszy raz, kiedy na łamach „Julii” poruszony zostaje wątek dotyczący starości. Babcia głównej bohaterki również znajduje się w podobnym domu, lecz o nieporównywalnie wyższym standardzie. Zresztą mieszka tam z wyboru, a wszelkie sugestie wnuczki o wspólnej egzystencji pod jednym dachem zbywa kilkoma zdaniami, o tym że młodzi powinni żyć razem ze sobą, a jej jest dobrze tu, gdzie jest. Problem w tym, iż Julia nie ma z kim mieszkać, a jej „związek” z Alanem nie może się urzeczywistnić z powodu zbyt silnych osobowości obydwojga. Odpowiedzialny za scenariusz Giancarlo Berardi znakomicie rozgrywa tę partię szachów, utrzymując między dwójką współpracowników ciągłe emocjonalne napięcie, które prędzej czy później skończy się, a przynajmniej powinno, rozładowaniem w łóżkowej scenie.

Jednak nie problemy osobiste są najważniejsze w „Wiecznym odpoczynku”, choć przecież to właśnie wszystkie szczegóły życia codziennego i przekonująco rozpisane relacje interpersonalne budują realizm tej, jednej z najlepszych i najrówniejszych serii komiksowych ukazujących się w Polsce. W centrum uwagi znajduje się morderstwo. Jego sprawca zostaje nieuchwytny, a ścigający go bezradni. To pierwsza taka opowieść cyklu, w której nie ma jasnego motywu, ani podejrzanego.  Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, gdy dochodzi do kolejnego, niepasującego do poprzedniego zabójstwa.

Berardi czerpie z najlepszych pomysłów Agathy Christie, umiejętnie odwracając naszą uwagę od rozwiązania zagadki, a przy tym stara się dotknąć istoty dobra i zła. Zaciera granice między odwiecznymi żywiołami, z empatią wkraczając w świat żyjących trupów, czekających cierpliwie na nadejście kostuchy. W zdeformowanych przez czas twarzach wyraziście wyżłobionych ręką Sergio Toppiego trudno dostrzec istoty ludzkie, które niegdyś toczyły bliskie nam, młodym życie. Czy właśnie dlatego unikami ich wzroku, bo nie chcemy spojrzeć w czekającą nas przyszłość? W zamian tego rozpaczliwie uciekamy przed przeznaczeniem, z każdym dniem nieubłaganie się do niego zbliżając, aż w końcu przyjdzie moment, w którym niewielu będzie umiało ujrzeć w nas to, co brutalnie przeminęło z wiatrem.

Zaproszenie Toppiego do zilustrowania „Wiecznego odpoczynku” okazało się decyzją bezsprzecznie słuszną. Co prawda Włoski mistrz stłumił swoją ekspresyjną, rozbuchaną kreskę na rzecz wizualnej spójności serii, ale i tak w każdym kadrze przejawiają się jego nieprzeciętne umiejętności w panowaniu nad obrazem i budowaniu gęstej atmosfery ocierającej się o grozę. Charakterystyczny styl Toppiego zostaje uwolniony w scenie przedstawiającej koszmar senny Julii, lecz najbardziej widowiskową sekwencją pozostaje pierwszorzędnie rozrysowana strzelanina między policją a gangsterami, zachwycająca swoją dynamiką oraz podejściem do wykorzystania detalu i perspektywy z kinowym rozmachem.

To najlepszy i najbardziej niejednoznaczny album serii. Depresyjny, bo przedstawiona tu starość w dużej mierze właśnie taka jest. Smutna, bolesna i samotna. Jej nosicielom została odebrana młodość, ale nie godność i mimo zaawansowanego wieku, każde z nich może spróbować ocalić siebie, wsiadając do własnego Orient Expressu. Natomiast Julii i Alanowi pozostaje uczucie bezsilności i pewnego życiowego otępienia. Oby tylko nie przegapili swojego pociągu.

Tytuł: Julia. Przygody kryminolożki: Wieczny odpoczynek

• Scenariusz: Giancarlo Berardi
• Rysunki: Sergio Toppi
• Przekład: Jakub Łagoda
• Wydawca: Tore
• Data publikacji: 29.07.2023 r.
• Okładka: miękka
• Papier: offset
• Druk: kolor
• Format: 165x220 mm
• Liczba stron: 128
• ISBN-13: 9788396715227
• Cena: 28 zł

Dziękujemy wydawnictwu Tore za udostępnienie komiksu do recenzji.