Travian - recenzja

Travian. Gra, która powstała od graczy dla graczy. Niemieccy programiści, którzy stworzyli ją kilka lat temu nie spodziewali się, jaką popularność zdobędzie ta prosta gra, którą niektórzy uważają nawet za lepszą od kultowego już przecież Ogame. Serwery ogólnoświatowe przyciągały graczy z wielu krajów, powstawały sojusze narodowe a walki toczyły się na ogromną skalę. Następnie nastąpiła faza podziału na serwery przypisane poszczególnym krajom. Tak też powstały serwery polskie, których w tej chwili jest 5.

Sama gra opiera się na rozbudowywaniu swojej wioski, a wraz z rozwojem gry, kolejnych osad, których ilość może osiągnąć dziesiątki. Dlatego też w późniejszych etapach poruszanie się między nimi może stanowić nie lada problem. Jednak żeby dojść do takiego etapu, trzeba na początku przeciwstawić się atakom swoich sąsiadów, którzy podobnie tak jak ty, chcą być jak najlepsi. Gra bowiem nie opiera się tylko i wyłącznie na ekonomii i ulepszaniu tzw. Gospy, ale liczy się tu także armia. To właśnie wojska pozwalają nam uspokoić krnąbrnych sąsiadów i ograbić ich ze zbędnej surówki, która jest nam potrzebna nad wyraz. Surowce z kolei mogą posłużyć na rozbudowę gospodarki, która w konsekwencji będzie pracowała na naszych dzielnych wojaków. W grze bowiem, jak zresztą we wszystkich grach tego typu, istnieje zależność pomiędzy stanem gospodarki a ilością wojska, które gracz może posiadać. Nie można przecież utrzymać armii jeżeli nie ma się odpowiedniej ilości zboża, które jednostki z wyższej półki "zjadają" w dużych ilościach. Dla odmiany, żeby wybudować pola zbożowe, należy mieć na nie inne surowce i tutaj koło się zamyka.

Jednakże sposób grania definiuje także plemię które będziemy prowadzić. Do wyboru twórcy gry oddali nam: Germanów, Galów i Rzymian (chodzą słuchy o dodaniu Słowian z racji dużej aktywności polskich graczy). Gracze, którzy wybrali plemię German będą bardziej nastawieni na atakowanie niźli Galowie, którzy mają z kolei doskonałą defensywę. Najbardziej uniwersalne i co za tym idzie najdroższe jednostki posiadają natomiast Rzymianie. Jeżeli wybierzemy już plemię, nie możemy się jednak ograniczać ogólnymi zasadami dotyczącymi plemion np. w przypadku Galów nastawiania się tylko i wyłącznie na defensywę. Dobrze prowadzeni kumple Asteriksa i Obeliksa potrafią nastraszyć niejednego nastawionego na obronę gracza i pozbawić go ciężko uzbieranych surowców.

W grze istnieją cztery rodzaje surowców: drewno, glina, żelazo i zboże. Każdy budynek do dalszej rozbudowy potrzebuje każdego z nich, dlatego też rozwój osad musi być równomierny. Oczywiście na początku istnieją surowce, których zużywa się mniej (żelazo), jednak w późniejszych etapach wszystko się wyrównuje i nie ma potrzeby szybkiego przestawiania gospodarki na kolejne typy wydobycia. Najlepszym rozwiązaniem jest rozwój równomierny. Nie można rozbudowywać osady z nastawieniem np. tylko na sprzedaż gliny. Jednego dnia możemy potrzebować drewna natomiast drugiego już będzie nam brakować żelaza, ponieważ bardziej zainwestowaliśmy w zbrojenia. Jak więc widać, styl grania zmienia się wraz ze zmieniającymi się warunkami. Nie można założyć długookresowego planu, ponieważ nigdy nie wiemy co zastaniemy z rana na naszym koncie. Dlatego też trzeba być przezornym i mieć w pogotowiu zarówno siły defensywne jak i ofensywne, które będą podstawą naszych imperialnych knowań. Oczywiście jedną z głównych metod wywołania popłochu wśród okolicznych graczy jest należenie do dobrego sojuszu, o którym wiadomo, iż nie opuszcza swoich graczy w potrzebie.

Życie w sojuszu jest jednym z ciekawszych aspektów gry. Wspólne ataki, niszczenie wrogów, wojny między sojuszami, oraz wzajemna pomoc nadają grze wyjątkowego smaczku. Podobnie jak w innych grach strategicznych online, synchronizacja ataków jest najważniejsza. Dlatego też, trzeba będzie poświęcić wiele wysiłku aby zorganizować dobrze zgraną ofensywę. Jednakże, radość z widoku kompletnie zniszczonego przeciwnika wynagrodzi wszystko. Nasze wojska zatryumfują i będziemy mogli pochwalić się naszym raportem na forum Traviana, które dziennie odwiedzają setki graczy z każdego serwera.

Jeżeli mowa o walce, warto wspomnieć iż każde z plemion posiada własne uniwersalne jednostki, które różnią się między sobą szybkością, ilością pochłanianego zboża i oczywiście ceną. Dzielą się one na dwa podstawowe typy: jednostki stricte ofensywne i defensywne. O podziale plemion ze względu na ich aktywność wspomniałem już wyżej. Zaznaczyłem jednak, że nie zawsze założenia twórców gry pokrywają się z prawdą. Sam system walki opiera się na zliczaniu ilości punktów ataku jednostek, dodawaniu bonusów płynących z ich ulepszania w kuźni bądź zbrojowni oraz wpływu herosa. Taka sama sytuacja ma się w przypadku gracza broniącego się tym, iż posiada on dodatkowe bonusy płynące z wałów obronnych. Tak więc system ten jest prosty i przejrzysty, gdzie przejrzystości dodatkowo dodaje symulator walki, dostępny w grze dla każdego. Raporty z walk przybierają prostą formę uwzględniając siły walczące i straty po obu stronach - pod tym względem raporty są podobne do tych, które występują w Ogame.

Podsumowując, Travian jest na pewno wybijającą się pozycją spośród wielu gier tego rodzaju, które możemy uruchomić za pomocą samej przeglądarki. Prosta obsługa i jakość oferowanej gry na pewno są dużymi plusami. Klimat i szereg możliwych akcji organizowanych przez sojusz sprawiają dodatkowo, iż gra ta nabiera barw, a co za tym idzie, ciężko jest się od niej oderwać. Przecież trzeba przesłać surowce temu, podesłać wsparcie tamtemu i tak mija kilka godzin. Jednak chyba nikt grający w tę grę nie żałuje poświęconego jej czasu, a rosnąca ilość polskich serwerów jest oznaką tego, iż Travian zdobywa coraz więcej nowych użytkowników i rozwija się w jak najlepszą stronę.