Premiera nowego przełomowego przekładu "Wichrowych Wzgórz"

5 lutego 2014 nakładem Wydawnictwa MG ukaże się nowy przekład „Wichrowych Wzgórz”, które uznawane są za najwybitniejszą powieść literatury brytyjskiej. Dotychczasowi tłumacze powieści napisanej przez Emily Brontë próbowali wygładzić język utworu. Nowe tłumaczenie stara się oddać pierwotny, dość „grubiański” styl książki, po raz pierwszy zastosowane zostały w nim także m.in. elementy góralszczyzny.

- Dotychczasowi tłumacze „Wichrowych Wzgórz” w pewien sposób wyszlifowali i wygładzili styl tej powieści, przez co utraciła ona swój charakter. Prezentowany obecnie, nowy przekład autorstwa Piotra Grzesika oddaje prawdziwy język utworu. Styl „Wichrowych Wzgórz” jest bowiem chropowaty, grubiański, rodem z miejscowej oberży. Zawiera „słowa wydrukowane ze wszystkimi swoimi literami, słowa, które zwyczaj każe przedstawiać zaledwie przez pierwszą i ostatnią literę oraz pozostawienie pustej linii wypełniającej odstęp” - jak mówiła o nim Charlotte, najstarsza z sióstr Brontë. Grozę dopełnia charakterystyczny dla „Wichrowych Wzgórz” humor - mówi o nowym przekładzie tej powieści Eryk Ostrowski, badacz zajmujący się życiem i twórczością sióstr Brontë oraz autor książki „Charlotte Brontë i jej siostry śpiące”, która trafiła do księgarń we wrześniu 2013, odnosząc duży sukces.

Badacze coraz częściej wyrażają opinię, że „Wichrowe Wzgórza” błędnie klasyfikuje się jako romans. - Na takie postrzeganie „Wichrowych Wzgórz” wpływ mają przede wszystkim osławione ekranizacje tej powieści, w tym ta najpopularniejsza w reżyserii Petera Kosminsky’ego (1992) z Ralphem Fiennesem i Juliette Binoche w rolach głównych. „Wichrowe Wzgórza” przedstawiają tymczasem posuniętą do granic miłość przybranego brata i siostry, bo w takim układzie, brat - siostra, wzrastali główni bohaterowie książki: Heathcliff i Cathy - stwierdza Eryk Ostrowski.

„Wichrowe Wzgórza” zostały opublikowane w 1847 r. Jest to jedyna powieść Emily Brontë (1818-1848), jednej z trzech słynnych sióstr pisarek, których życie i twórczość szybko obrosły własną legendą. Powieść sygnowana na początku męskim pseudonimem Ellis Bell wywołała skandal, a autorce przez długie lata zarzucano wulgarny styl i epatowanie brutalnością. Stosunek do „Wichrowych Wzgórz” zaczął się zmieniać z końcem XIX w. Książką Brontë zaczęli zachwycać się najważniejsi pisarze. W XX w. powieść cieszyła się już sławą arcydzieła światowej literatury, a dziś „Wichrowe Wzgórza” uznawane są za najwybitniejszą powieść literatury brytyjskiej i pod względem swej nieokrzesanej namiętności często porównywane są z szekspirowskim „Makbetem”.

Autorem nowego przekładu „Wichrowych Wzgórz” jest krakowski poeta i powieściopisarz Piotr Grzesik. Praca nad przekładem „Wichrowych Wzgórz” zajęła tłumaczowi wiele lat, gdyż postanowił on wiernie odzwierciedlić w polskim języku oryginalny styl powieści Brontë. Nowy przekład „Wichrowych Wzgórz” oparty został na pierwszym wydaniu powieści. Nie zostały w nim pominięte - jak w wersjach poprzednich (np. w wydanym przez Ossolineum przedwojennym tłumaczeniu Janiny Sujkowskiej) fragmenty pisane gwarą, które tłumacz przybliża czytelnikowi, używając elementów góralszczyzny - najbardziej znanego i rozpoznawalnego polskiego dialektu.

Akcja „Wichrowych Wzgórz” rozgrywa się na przełomie XVIII i XIX w. Earnshaw, właściciel majątku Wuthering Heights (tytułowe Wichrowe Wzgórza), przywozi do domu bezdomnego, cygańskiego chłopca, którego znalazł na ulicach Liverpoolu i nakazuje własnym dzieciom traktować go jak brata. Pomiędzy przybyszem a małą Cathy rodzi się więź tak silna, że z czasem przestają się oni liczyć nie tylko z konwenansami, ale i z ludźmi, wśród których żyją. Namiętność Heathcliffa i Catherine obnaża mroczną stronę ludzkiej natury, jest mściwa, wszechogarniająca i dzika jak wrzosowiska Yorkshire. Bohaterowie powieści Brontë płacą za to najwyższą cenę, a za ich błędy musi odpokutować następne pokolenie…

Jakie naprawdę są „Wichrowe Wzgórza”? - odpowiedź na to pytanie w książce „Wichrowe Wzgórza” w nowym przekładzie Piotra Grzesika.