„Jak zostać królem” - recenzja

Kroniki świata pełne są monarchów borykających się nie tylko z ciężarem władzy, ale też osobistymi dolegliwościami. Bolesław Krzywousty, Jan Ślepy czy Baldwin Trędowaty to tylko niektórzy spośród nich. W tym szacownym gronie znalazł się również brytyjski król Jerzy VI, który przez niemal całe życie zmagał się z wadą wymowy. W ubiegłym roku perypetie nieśmiałego monarchy doczekały się wyjątkowo udanej ekranizacji.

Druga połowa lat trzydziestych XX wieku. Panujące nad niemal czwartą częścią ludności świata Zjednoczone Królestwo stopniowo wydobywa się opałów Wielkiego Kryzysu. Tymczasem na horyzoncie zarysowuje się kolejny problem: dążące do odbudowania swej pozycji Niemcy rządzone przez pewnego niedoszłego pejzażystę. Mimo że brytyjska monarchia wciąż cieszy się statusem światowego mocarstwa gwiazda wyspiarskiego imperium święci już co najwyżej odbitym blaskiem wiktoriańskiej przeszłości. Wnuk długowiecznej królowej – Jerzy V - umiera wraz z początkiem roku 1936, czyniąc tym samym władcą Anglii swego syna Edwarda VIII. Pomimo ogromnej popularności, jaką cieszył się nowy władca, jego panowanie trwało zaledwie dziesięć miesięcy. Bowiem ze względu na zamiar mariażu z dwukrotnie rozwiedzioną Amerykanką Wallis Simpson zdecydował się on abdykować, co miało miejsce w grudniu wspomnianego roku. Tym samym doprowadził do sytuacji, w której na tronie zmuszony był zasiąść jego młodszy brat Albert (pod imieniem Jerzego VI). On sam nie wykazywał jednak ku temu entuzjazmu; głównie za sprawą tremy towarzyszącej mu przy okazji publicznych wystąpień, a zwłaszcza szczególnie uciążliwego jąkania.

Film Davida Seidlera (scenariusz) oraz Toma Hoppera (reżyseria) otwiera sekwencja, w której następca tronu zmuszony jest przemówić do tłumów zgromadzonych podczas wystawy imperialnej. Równocześnie jego wystąpienie transmituje radio, powodując pogłębienie graniczącej z paniką tremy. Emocje biorą górę i tym samym następca tronu doznaje upokarzającej porażki przy asyście – bagatela! - milionów słuchaczy. W szczególnie trudnej chwili Albert może liczyć na wsparcie swej małżonki, księżnej Elżbiety (w tej roli Helena Bonham Carter). To właśnie ona inicjuje spotkanie męża z Lionelem Logue, logopedą- samoukiem stosującym nieszablonowe metody terapeutyczne. Początkowo szansę powodzenie tej inicjatywy zdają się minimalne. Skrajna odmienność charakterologiczna obu panów znacznie utrudnia ewentualne porozumienie. Stopniowo jednak dochodzi do „przełamania lodów”, niestandardowa taktyka leczenia zaczyna przynosić pozytywne skutki, a przy tym pomiędzy nimi zaczyna kształtować się przyjacielska relacja.

Odtwórca głównej roli - Colin Firth - to obecnie jeden z najlepiej rozpoznawalnych brytyjskich aktorów, któremu sławę zapewnił udział w takich hitach jak „Zakochany Szekspir”, „Dziennik Brigitte Johns” oraz szczególnie udana „Dziewczyna z perłą”. Wcielając się w rolę zakompleksionego księcia Alberta, nie zawiódł pokładanych w nim nadziei. Pomimo arystokratycznej wyniosłości rozgrywana przezeń postać, jawi się naturalnie, wzbudzając przy tym sympatie widzów.
Nie inaczej jest w przypadku Australijczyka Geoffreya Rusha, aktora również ochoczo eksploatowanego przez kino popularne (cykl „Piraci z Karaibów”, „Elżbieta: Złoty Wiek”) Znakomicie zaprezentowała się również przynajmniej część spośród obsady z dalszych planów tej fabuły. Szczególne uznanie należy się Derekowi Jacobi (tutaj jako arcybiskup Cosmo Lang) znanemu polskim widzom przede wszystkim jako cesarza Klaudiusz ze znakomitego serialu teatralnego opartego na prozie Roberta Gravesa.

Niniejszą produkcję raczej trudno byłoby uznać za szczególnie wystawną, choć gwoli ścisłości przyznać trzeba, że w kwestii dekoracji i kostiumów realizatorzy dopilnowali, by świat przedstawiony jawił się odpowiednio przekonująco. Umiejętne dozowanie napięcia, przy równoczesnym stonowanym akcentowaniu sytuacyjnego komizmu to obok doborowej obsady najmocniejsze strony tej produkcji.

Tytuł: „Jak zostać królem”

Reżyseria: Tom Hopper

Scenariusz: David Seidler

Obsada:

• Colin Firth
• Helena Bonham Carter
• Derek Jacobi
• Robert Portal
• Adrian Scarborough
• Roger Hammond
• Geoffrey Rush

Muzyka: Alexandre Desplat

Zdjęcia: Danny Cohen

Montaż: Tariq Anwar

Scenografia: Judy Farr

Kostiumy: Jenny Beavan

Czas trwania: 118 minut