Twoje dzieci grają w gry? Zwróć uwagę na PEGI

Już 27 września będziemy obchodzić 20-lecie PEGI. Jednym z kluczowych wydarzeń jest brukselska konferencja organizacji PEGI, branży gier wideo i instytucji europejskich, które wspierają system od jego powstania. Polskim reprezentantem będzie SPIDOR oraz przedstawiciele sektora publicznego. To doskonała okazja do przypomnienia czym jest PEGI.

Cyfrowy świat może nie jest już taki sam jak w 2003 r., ale misja PEGI polegająca na pomaganiu rodzicom w podejmowaniu świadomych decyzji dotyczących gier wideo i zrozumieniu, w jaki sposób granie w gry może wpasować się w ich codzienne życie rodzinne, pozostaje najwyższym priorytetem.

Co to jest PEGI?

PEGI (Pan European Game Information) to europejski system klasyfikacji, na podstawie którego gry klasyfikowane są w 5 kategoriach. Widoczne oznaczenia określają minimalny wiek gracza, dlatego stanowią przydatną wskazówkę dla konsumentów (a w szczególności dla rodziców) ułatwiającą świadomy wybór gier dla dzieci.

Oznaczenia PEGI pojawiają się na pudełkach gier wideo. Stosowane są także w dystrybucji cyfrowej, najczęściej w opisach lub w kartach produktowych.

Co ważne, mogą one zostać również uzupełnione deskryptorami treści (łącznie jest ich 8), które informują między innymi o tym, że w grze pojawia się przemoc, wulgarny język, treści wzbudzające strach, elementy gier hazardowych, sceny nagości i używki. Ponadto osobne oznaczenie informuje nabywców oraz graczy o tym, że w grze możliwe są zakupy cyfrowych treści za realną walutę.

Szczegółowe informacje na temat zawartości gier wideo umożliwiają ich świadomy wybór. Dla rodziców są ponadto potwierdzeniem tego, z jakimi treściami ich dziecko może mieć kontakt. 

PEGI – struktura, obsługiwane platformy

Ogólnoeuropejski System Klasyfikacji Gier (PEGI) powstał w 2003 roku, by wspomagać rodziców w podejmowaniu świadomych decyzji dotyczących wyboru i zakupu gier dla dzieci. Strukturę PEGI tworzą: Zarząd, Rada PEGI oraz Grupa Ekspertów z 15 krajów UE oraz Komisja ds. Reklamacji. Członkowie wszystkich tych grup są zaangażowani w rozwój systemu pro bono.

Oznaczenia PEGI są uznawane i używane w 38 krajach – klasyfikują one zarówno gry, jak i aplikacje wydawane na wielu platformach. Wśród nich znajdują się komputery osobiste (PC) z systemem Windows, konsole do gier takie jak Sony PlayStation, Xbox oraz Nintendo Switch, konsole przenośne (w tym zestawy VR), jak również urządzenia mobilne – tablety i smartfony.

Jak wygląda proces klasyfikacji gier w systemie PEGI?

Każda gra oraz aplikacja wypuszczana na terenie krajów, w których obowiązuje system PEGI, musi przejść przez procedurę klasyfikacji. W celu uzyskania ratingu wydawca wypełnia uniwersalny kwestionariusz przygotowany przez ekspertów PEGI, a następnie gra poddawana jest weryfikacji przez administratorów, którymi są: dla gier klasyfikowanych jako PEGI 3 i 7 – instytut NICAM, dla pozostałych organ VSC Rating Board.

Poza tradycyjną procedurą, która ma zastosowanie przede wszystkim w przypadku fizycznych wydań gier, obowiązuje także metoda opracowana przez IARC (koalicja organów ratingowych z Europy, Australii, Brazylii, Ameryki Północnej i Korei Południowej), dotycząca weryfikacji produktów cyfrowych po wprowadzeniu ich na rynek. 

Powstała ona z myślą o punktach sprzedaży, do których codziennie trafiają tysiące gier i aplikacji na różne platformy. Za sprawą elastycznej procedury oraz indywidualnego podejścia pozwala znacznie szybciej reagować na wszelkie zmiany oraz ewentualne błędy w klasyfikacji.

Trzy filary PEGI

PEGI zapewnia klientom dostęp do szczegółowych informacji, na podstawie których mogą oni podjąć decyzję odnośnie zakupu gier dla siebie lub dla swoich dzieci. Należy podkreślić, że system skupia się na treściach określających klasyfikację wiekową gier. Nie bierze pod uwagę ich poziomu trudności. Sama procedura natomiast opiera się na 3 filarach, które stanowią podstawę przydzielania ratingów.

1. Obiektywne kryteria wypracowane przez niezależnych ekspertów. To między innymi psychologowie, naukowcy i specjaliści pracujący z dziećmi, którzy znają gry i wiedzą, jak prawidłowo klasyfikować zawarte w nich treści.
    
2. Weryfikacja przez niezależnych administratorów i komisję. Osoby analizujące gry, a także oceniające je pod kątem treści nieodpowiednich dla konkretnych grup wiekowych, działają w sposób niezależny od wydawców, producentów oraz innych organów, które mogłyby wpływać na ostateczną ocenę. 
    
3. Uwierzytelnienie przez państwa członkowskie i instytucje europejskie. System PEGI jest używany przez 38 krajów, cieszy się ponadto poparciem Komisji Europejskiej. Uznaje się go za wzór harmonizacji europejskiej w dziedzinie ochrony dzieci. Co ważne, jest on wspierany przez największych producentów sprzętu, jak również twórców gier w Europie.

Wydawcy zobowiązani są do przestrzegania kodeksu PEGI, który określa sposoby korzystania z oznaczeń wieku i treści w medialnych kampaniach marketingowych. PEGI cyklicznie sprawdza poprawność promocji gier, a w przypadku wykrycia lub otrzymania zgłoszenia o naruszeniach, podejmuje działania zmierzające do skorygowania nieprawidłowości.

Aplikacja PEGI na urządzenia mobilne

W 2020 roku wydana została dedykowana aplikacja PEGI na urządzenia mobilne z systemem Android oraz iOS. Pozwala ona przeszukiwać bazę danych systemu w celu zapoznania się z ratingami sklasyfikowanych gier i aplikacji. Użytkownicy mogą filtrować wyniki między innymi według platformy, co ułatwia znalezienie konkretnego produktu.

Aplikacja zawiera ponadto przydatne informacje na temat kontroli rodzicielskiej, którą można ustawić na różnych urządzeniach (również przenośnych), a także wskazówki dla rodzin na temat wspólnego grania. Pobrać można ją w sklepie Google Play i Apple Store – jest ona dostępna nieodpłatnie w języku polskim.

Najważniejsza jest świadomość rodziców, że gry są skierowane do odbiorców w różnym wieku – ocenia dr Dominika Urbańska–Galanciak, dyrektor zarządzający SPIDOR. Znaczenie ma obecność rodzica, jego uważność, troska, rozmowa o potrzebach dziecka oraz o tym, jak gry spełniają jego oczekiwania i wpływają na relacje społeczne – dodaje.