Recenzja książki "Alicja i Ciemny Las" Jacka Piekary

Przenieśmy się do świata Ciemnego Lasu w którym wszystko, co znane jest Ziemianom przestaje mieć jakiekolwiek znaczenie. Wkroczmy tam razem...

Drogi czytelniku, wchodzisz do lasu na własną odpowiedzialność. Pamiętaj, tu nie znajdziesz drogi powrotnej. Ryzykując wejście do Ciemnego Lasu, zaprzepaszczasz szansę na wyjście z niego. Jednym słowem, zaginięcie w innej rzeczywistości to rzecz naturalna.

„Alicja i Ciemny Las” to drugi tom serii „Alicja...”, w którym głównym bohaterem jest mężczyzna zwany Aleksem. W pierwszym tomie Aleks jest człowiekiem z niższych sfer społeczeństwa. Nie potrafi nic osiągnąć w życiu, lecz szczęśliwie poznaje młodą dziewczynkę o imieniu Alicja. Wraz z jej pojawieniem się życie Aleksa zmienia się diametralnie. Usamodzielnia się, staje się bogatszy i stać go na mieszkanie niedaleko starego domu, do którego wprowadza się razem z dziewczyną. Aleks bardzo kocha Alicję, traktuje ją jak własną córkę do tego stopnia, że mógłby za nią wskoczyć w ogień.

Akcja drugiego tomu zaczyna się od zastania nieładu w domu naszych bohaterów. Aleks, wchodząc do salonu, zastaje tylko złoty łańcuszek – łezka z maleńkim diamencikiem w środku – leżący na środku pokoju z widoczną na nim kroplą krwi. Alicja zniknęła. Każdy normalny człowiek zacząłby jej szukać, dzwonić po policję, jednak nasz bohater, mimo iż kocha najbardziej na świecie swoją przybraną córkę, myśli racjonalnie i nie popada w impulsywne emocje, lecz do czasu... Wkrótce podnosi słuchawkę telefonu słysząc: „Aleks nie ruszaj się z domu, ona jest w naszych rękach.” Komunikat powtarza się wielokrotnie.

Atmosfera rozpoczynająca akcję książki jest od samego początku napięta, ukazuje emocje buzujące w naszym bohaterze. Myśląc impulsami Aleks wyszedł z domu. Żałował tego. Nawet bardzo. Był w stanie zrobić wszystko, by móc nadal kochać. Nie lękając się niczego, wytrzymał nawet największe tortury. Przeszedł dalej. Dotarł do miejsca nie oznaczonego niczym na mapie – innymi słowy: nieistniejącego. Był to tytułowy Ciemny Las, gdzie nic nie wyglądało tak, jak powinno. Otaczały go zewsząd drzewa. Fakt, że gdzieś znajdował się tak wielki las, by nie można było zobaczyć jego końca nawet z lotu ptaka, jest czymś nieprawdopodobnym. Jeszcze bardziej fascynujące jest to, że nie można było zobaczyć końca lasu z lotu kruka. Była to ciemna osobowość głównego bohatera, który wkroczywszy do lasu zmienił się nie do poznania. Stał się chamski, ale ostrożny, co łączy się bezpośrednio z jego pewnością siebie.

W książce możemy dojrzeć różnorodność barw otaczających umysł człowieka, czyli przeżycia zarówno te złe jak i wspaniałe. Widzimy jak człowiek umie zmienić się, by dotrzeć do ukochanej osoby, potrafi poświęcić innych dla własnego dobra i ponieść tego konsekwencje – przykładem może być tu rozkaz pozbawienia wzroku przewodnika, który starał się zabić głównego bohatera, a z drugiej strony miał go doprowadzić do celu wędrówki. Utrata oczu tej osoby sprawiła, że stał się już nieprzydatny w wędrówce naszego bohatera, dlatego Aleks żałował bardzo tego co zrobił i spróbował mu zrekompensować to zwalniając go z roli przewodnika.

Autor pięknie przedstawia nam przejścia emocjonalne głównego bohatera. Stwarza dla niego sytuacje często wydające się bez wyjścia, jednak on potrafi z nich wyjść bez szwanku bądź też z minimalnymi stratami – np. pozbawienie węchu. Aleks potrafi ujrzeć w różnych sytuacjach alternatywy każdej decyzji, którą podejmie oraz dostrzega konsekwencje postępowania swojego i innych. Często ludzie doceniają jego rozumowanie i uznają go za człowieka godnego zaufania.

Jacek Piekara idealnie przedstawił w tej książce swoje obserwacje na temat świata. Ukazuje on rzeczy kaleczące nasz doczesny świat na równi z dobrem, miłością i przywiązaniem, które sprawiają, że rzeczywistość w której żyjemy nie jest taka szara, jak się nam wydaje. Są ludzie którzy potrafią kochać, umieją poświęcać się dla drugiej osoby oraz korzystają z tego, co dostają od życia. W książce możemy zauważyć morał wypływający z ust autora: „Pomagaj innym, a życie pomoże i Tobie”. Jest to sentencja, do której nasz Aleks doszedł pod koniec książki, i z tym się utożsamia.

Ostatnimi słowami mogę powiedzieć, że ta książka to wspaniały utwór, ukazujący w pełni wszystko, co powinniśmy widzieć w świecie w którym żyjemy, że powinniśmy dostrzegać zło oraz dobro tryskające z każdego kąta w naszej rzeczywistości. Polecam tą książkę serdecznie każdemu, kto lubi dobrą fabułę połączoną z nauką i obserwacjami naszego świata.

Tytuł: „Alicja i Ciemny Las”

Autor: Jacek Piekara

Wydawnictwo: Red Horse

Rok wydania: 2008

Wymiary: 125 x 195

Liczba stron: 176

Oprawa: miękka