"Oda do Paradoksu splendidior vitro"

"Oda do Paradoksu splendidior vitro" 

O Paradoksie, wiedzy potężna skarbnico,

Zwróć ku nam dziś znowu *main page, *swe szczodre lico.

Ty zawsze hojnie dzielisz się artykułami,

Dziewka, warchoł - nie ma różnicy między nami.

Ty czynisz powszechnymi utajone fakty,

Zdejmujesz nam z oczu bielma, katarakty,

Rozpościerasz przed nami nowe możliwości.

W sercach podróżników pewność siebie gości,

Niestrasznymi są ostępy cyberprzestrzeni,

Gdy z Twym Majestatem są zaprzyjaźnieni. 

Paradoksie! Tetydo! O Sprawiedliwości!

Łaskawe są recenzje Waszej Wysokości.

Żaden drobiazg się nie skryje przed Twoim wzrokiem,

Przed Twoim dociekliwym szkiełkiem oraz okiem.

Almanachów obnażasz wszelkie tajemnice,

Filmu każdy szczegół znajdą Twoje źrenice,

Zmierzą go i osądzą bardzo skrupulatnie,

Uprzednio rozjaśniając dziwnych wątków matnie. 

Niech pochwaleni będą mędrcy-redaktorzy,

By zwalczać ciemnotę wśród ludu swego skorzy,

Cierpliwie tłumaczący nam cuda techniki,

Trwalsze niźli ze spiżu ludzkości pomniki. 

Azylem jesteś wirtualnym, sanktuarium,

Zmian i idei nowych bogatym rozarium.

Ty jesteś fons vitae różnej maści fantastów,

Odejścia od szablonu dzielnych protoplastów. 

Jednoczysz pod cynobrowo-czarnym sztandarem

Larpowców walczących w lesie pod konarem,

Towarzyskich miłośników plansz czy karcianek,

Gier komputerowych licznych fanów i fanek. 

Paradoksie, najlepszych masz informatorów,

Zadowalasz tłum komiksu kontemplatorów,

Karmisz ich głodne zmysły barwnymi planszami.

Na koncertach się bawisz z melomanami

A znane są Ci wszystkie tajniki kultury:

Zawsze odróżnisz sztukę od zwykłej chałtury. 

Gdy odzywa się w nas rozrywki potrzeba,

Dość mamy codzienności powszedniego chleba,

Odpowiadasz na nasze, znudzonych, lamenty,

Wskazując na kulturalne eksperymenty. 

Sławny Paradoksie, konwentowców Mekko,

Z Tobą każdy nowy dzień zacząć jest lekko.

A kiedy dotkliwym staje się znów brak czasu,

Bądź mamy dość już tego blichtru i hałasu,

Ty kusisz nas forum, swym bajecznym ogrodem,

Cud-krainą płynącą słowem oraz miodem. 

Barwny kalejdoskopie równoległych światów!

Zawsze nie dość wiele będzie naszych wiwatów,

Zawsze nie dość wiele westchnień, słodkich sonetów,

By oddać należną cześć rozkoszy poetów

Zaklętej w monitora luminescencji. 

Paradoksie,

Ogniu Zimny,

Radosny Smutku,

Jasna Ciemności,

Trwaj do wieczności! 

 ~~~~

Słowniczek:

splendidior vitro -  grec. jaśniejszy niźli szkło

fons vitae - czyt. fons wite, łac. źródło życia

luminescencja - świecenie