„Bodyguard Zawodowiec” - recenzja

Samuel  L. Jackson i Ryan Reynolds potrafią odnaleźć się w filmie, w którym tło komediowe ma skutecznie zagłuszyć wszystkie mielizny scenariusza. Powygłupiać się przed kamerą, wygłosić kilka soczystych tyrad okraszonych solidną dawką przekleństw, a dodatkowo skopać tyłki paru zakapiorom. Idealny przepis na lekki, wakacyjny hit. Pewnie by tak było, gdyby okroić fabułę Bodyguarda Zawodowca z niepotrzebnej ilości wątków, retrospekcji czy postaci nic niewnoszących do niej i postawić jedynie na show dwóch gwiazdorów kina. Niestety tak się nie stało i dzieło Patricka Hughesa nieco zawodzi.

Michael Bryce otrzymuje zlecenie eskortowania do Hagi na przesłuchanie kontraktowego zabójcy - Dariusa Kincaida, z którym od dawna ma na pieńku. Ich współpraca od początku nie prezentuje się wzorcowo, bo jeden drugiego z ochotą by ukatrupił. Jednakże dla wyższego dobra, złożenia zeznań obciążających despotycznego prezydenta Białorusi i jego zbrodniczą działalność, panowie postanawiają dokonać chwilowego zawieszenia broni i podjąć współpracę. Ta przychodzi im ciężko z uwagi na wieloletnie przyzwyczajenia, ale staje się nie tylko skutecznym sposobem na uniknięcie niespodziewanych pułapek, jak i generuje sporo zabawnych scen. Tyle i aż tyle.

Reynolds i Jackson całkiem nieźle się uzupełniają jako ekranowy duet i ich przepychanki słowne czy starcia z hordą bezmózgich osiłków wysłanych w celu ich likwidacji śledzi się z przyjemnością. Na drugim biegunie znajduje się główna intryga, szyta grubymi nićmi, przewidywalna i schematyczna aż zęby bolą. Nie znajdziemy w niej nic oryginalnego, a wielokrotnie zastanowimy się, czy za scenariusz nie odpowiada jakiś nowicjusz, który nie tylko postawił w złym świetle Interpol czy policjantów – którzy w filmie są zgrają nieprzydatnych nieudaczników i zawsze dają się wyprowadzić w pole – ale również postawił na starą bondowską szkołę, czyli strzelanie do bohaterów przez pół filmu i dziurawienie wszystkiego dookoła. Przypomina się radosne kino z lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia.

Bodyguard Zawodowiec cierpi jeszcze na co najmniej dwie przypadłości. Nudzi widza przedłużającymi się sekwencjami strzelanin, w żaden sposób nie jest w stanie uwiarygodnić poczynań bohaterów, a co gorsza w finale doprowadza do kuriozalnej sceny, która w rzeczywistości nigdy nie miałaby miejsca. Nie jest to ani efektowne, ani atrakcyjne. Drugą bolączką jest techniczna strona filmu. Niektóre ujęcia są nieostre, pojawia się problem z oświetleniem, zwłaszcza w pomieszczeniach, do których światło wpada przez okna. Te zdjęcia są gorszej jakości niż pozostałe. Dużo do życzenia pozostawia też montaż scen akcji. Innymi słowy, ktoś się nie popisał i dostarczył potworka, którego ciężko się ogląda.

Dla kreacji Samuela L. Jacksona, którego śmiech jest zaraźliwy, a także Ryana Reynoldsa można zaryzykować seans Bodyguarda Zawodowca, ale tylko dla nich. Jak ktoś nastawia się na sporą dawkę dynamicznej akcji i śmieszne widowisko, to nie ma co tu szukać. Chyba że przemawiają do niego sekwencje pościgów, z których nic nie wynika poza stertą zmarnowanych naboi i stosu wypowiedzianych wulgaryzmów. To kino rozrywkowe dla całkowicie niewymagającego widza. Do obejrzenia i zapomnienia.

Ocena: 4,5/10

Tytuł: Bodyguard Zawodowiec

Reżyseria: Patrick Hughes

Scenariusz: Tom O'Connor

Obsada: 

• Samuel L. Jackson
• Ryan Reynolds
• Salma Hayek
• Elodie Yung
• Tine Joustra    
• Richard E. Grant     
• Gary Oldman
• Sam Hazeldine     
• Joaquim de Almeida

Muzyka: Atli Örvarsson    

Zdjęcia: Jules O'Loughlin

Montaż: Jake Roberts    

Scenografia:Orlin Grozdanov, Claire Nia Richards

Kostiumy: Stephanie Collie

Czas trwania: 118 minut

Dziękujemy Cinema City za udostępnienie filmu do recenzji.