Istnieją takie miejsca, gdzie strach zapuszczać się nie tylko po zmroku, ale również i za dnia. Nie wiadomo co może czyhać w nieprzebranych kniejach nawiedzonego lasu lub w obskurnej i rozlatującej się szopie położonej z dala od ludzkich domostw.  Niewątpliwie takim miejscem jest Hrabstwo Harrow, naznaczone piętnem straconej tu niegdyś czarownicy.

Na pewno trudno mówić, że życie lokalnej społeczności biegnie spokojnie, bez żadnych nadzwyczajnych zjawisk, a mieszkańcy nie mają się czego obawiać. Mimo że wiedźmy już dawno nie ma, jej dziedzictwo ocalało w postaci skrytej i życzliwie nastawionej do ludzi dziewczyny o imieniu Emmy. Dotychczas wzbudzała ona grozę w sercach sąsiadów, ale teraz, gdy sama bardziej rozumie swoje nadzwyczajne umiejętności, a także czyni z nich tylko dobry uczynek, zaskarbiła sobie szacunek miejscowych. Jeżeli gdzieś na strychu, w piwnicy czy ciemnych zakamarkach domów gnieździ się nieczysty byt, Emmy z chęcią przyjrzy się sprawie i ją wyjaśni. Wszak sama należy do świata potworów i stara się być ich łącznikiem z ludźmi. Nie każdy upiór, nie każda strzyga musi od razu być zwiastunem zła, a Emmy stara się, aby równowaga między światami była zachowana. Od wieków wiadomo, że to, co niezrozumiałe wywołuje strach, nie zawsze jednak trzeba się lękać nieznanego.

Sytuacja zmienia się jak w kalejdoskopie, kiedy do Harrow przyjeżdża bogata dama wraz z lokajem. Nie to jednak wzbudza sensację, a wygląd kobiety, która jest łudząco podobna do Emmy. Kim jest nieznajoma starająca się wkraść w łaski młodej dziewczyny i co takiego fascynuje ją w okolicznych monstrach? Tak jakby świat potworów z Harrow przyzywał ją, a ona na to wołanie nie pozostała obojętna. Czy Emmy poradzi sobie z niechcianym gościem, którego wizyta może zaprzepaścić całą dotychczasową unormowaną sytuację?

Prowincjonalne Harrow znów straszy, jednak nie jest to groza wywołana przez upiornych mieszkańców tutejszych lasów, mokradeł i opuszczonych domostw. Potwory znajdujące się pod opieką Emmy są nierozerwaną częścią miejscowego folkloru, ofiarą przekleństwa, a zarazem prawdziwymi przyjaciółmi dziewczyny. Pojawienie się Kammi burzy równowagę i prowadzi do destabilizacji sytuacji Harrow. W tej morderczej rywalizacji zatriumfują czyste serce i szczytne intencje. Po której stronie opowiedzą się potwory? 

Cullen Bunn nie spieszy się z prowadzeniem opowieści, dokładnie jak w poprzednim tomie. Ogromnym atutem Hrabstwa Harrow jest powolne budowanie napięcia, epatowanie grozą, przywoływanie najgorszych koszmarów. Nie galeria potworów, nie bohaterka, którą już dobrze poznaliśmy, a nastrój ciągłej niepewności, oczekiwania, że nagle coś wyskoczy z kadru, tudzież otrzymamy niespodziewany twist, a także wspaniałe ilustracje Tylera Crooka są atutami niniejszego albumu. W rysunkach drzemie nieopisana siła grozy i makabry, która ujawnia się nie tylko na mrocznych, nocnych planszach, udanie komponujących się z opowieścią. Crook udowadnia, że kadry pokazane za dnia potrafią być przez swoją niejednoznaczność, a także oczekiwanie na pojawienie się czegoś ponadnaturalnego jeszcze bardziej niepokojące. Hrabstwo Harrow to kunsztownie przemyślane, małe arcydzieło grozy.

Kto jeszcze nie miał okazji odwiedzić podwoi tej malowniczej, a zarazem przerażającej osady powinien czym prędzej nadrobić tę zaległość. Mało jest opowieści spod znaku horroru tak sugestywnych i zapadających w pamięć, jak właśnie tytułowe hrabstwo. Zanurzając się w mrokach Harrow bardzo łatwo się zadurzyć w tej gęstej, mrocznej atmosferze.

Tytuł: Hrabstwo Harrow tom 2: Siostry

• Scenariusz: Cullen Bunn
• Rysunki: Tyler Crook
• Tłumaczenie: Tomasz Sidorkiewicz
• Wydawnictwo: Mucha Comics
• Liczba stron: 120
• Oprawa: twarda
• Papier: kredowy
• Druk: kolor
• ISBN:  978-83-61319-87-0
• Wydanie pierwsze
• Premiera: 31 maja 2017 r.
• Cena okładkowa: 55 zł

Dziękujemy wydawnictwu Mucha Comics za udostępnienie egzemplarza do recenzji.