Recenzja książki "Mój własny diabeł" Mike'a Careya

Literatura spod znaku horroru zdobywa w Polsce coraz nowe przyczółki. Jeszcze niedawno niewiele książek tego typu pojawiało się na rynku. Obecnie jest inaczej - kolejne wydawnictwa sięgają po mrożące krew w żyłach pozycje. W ten trend wpisało się również wydawnictwa Mag, wydając horror „Mój własny diabeł" napisany przez Mike'a Careya.

Autor przenosi czytelnika do współczesnego Londynu. Metropolia nie jest dokładnie taką samą stolicą Zjednoczonego Królestwa, jaką znamy z przewodników turystycznych lub własnego tam pobytu - to miasto pełne niesamowitości. Dość zwyczajnym zjawiskiem jest bowiem przenikanie się świata materialnego z duchowym: niektóre budowle nawiedzane są przez duchy, wzywanie demonów jest niebezpieczne, ale skuteczne, a skołatane dusze, które nie mogą spocząć w spokoju, mają możliwość zeznawania w sprawach kryminalnych. Nic więc dziwnego, że pojawiają się profesje zajmujące się światem duchowym: opętani, demonologowie, okultyści czy też egzorcyści.

Głównym bohaterem powieści jest egzorcysta, niezwiązany jednak z żadną organizacją świecką czy kościelną, lecz działający solo, niekiedy tylko uciekający się do pomocy przyjaciół lub nieprzyjaciół, niejednokrotnie poprzez szantaż. Felix Castor jako ceniony specjalista od odsyłania duchów na tamtą stronę otrzymuje zlecenie. Początkowo sprawa wydaje się prosta, niemal banalna. Wraz z rozwojem wydarzeń okazuje się, że jest znacznie bardziej skomplikowana i niebezpieczna. Mamy tu wątki charakterystyczne dla kilku gatunków należących do tzw. literatury popularnej. Poza horrorem, który przenika całą powieść, mamy również spory udział kryminału, trochę sensacji oraz dramatu. Jednak te dwa pierwsze gatunki dominują.

Fabuła jest interesująca. Akcja wielokrotnie zakręca, czasami w dość zaskakującym kierunku. I trzyma w napięciu do ostatnich kart powieści. Główny bohater po otrzymaniu zlecenie prowadzi śledztwo, które przenosi nas nie tylko w świat duchów i egzorcyzmów, ale również świat przestępczy. Początkowo lekkostrawna, wraz z postępami w lekturze książka staje się ciężka, podejmująca poważne i dramatyczne tematy: gwałt, handel żywym towarem, zmuszanie do prostytucji, handel narkotykami, szantaże, a nawet morderstwa. Brakuje tu wesołości, świat przedstawiony jest nieprzychylny człowiekowi, niebezpieczny i ponury. Poza płaszczyzną rozrywkową mamy więc do czynienia z ważnymi zagadnieniami natury moralnej.

Dzięki narracji w pierwszej osobie wszystko widzimy oczami Castora. Jedną z jego cech charakterystycznych jest cynizm, co przejawia się w specyficznym humorze, niekiedy ironicznym, a czasami wisielczym. Możemy też łatwo poznać tę postać, gdyż jest ona dokładnie zarysowana. Mimo niekonwencjonalnych pomysłów, często wykraczających poza granice wytyczone przez normy etyczne czy prawne, bohater posiada własny kodeks etyczny, własny kręgosłup. I daje się lubić.

Spodobał mi się również jeżyk powieści. Nie wiem na ile to zasługa tłumacza, a na ile samego autora, ale stoi na wysokim poziomie. Jest pełen bogatego słownictwa i zaskakujących porównań. Niektóre są dość specyficzne, nazbyt może udziwnione, jednak mi odpowiadają. Pasują poza tym do osoby głównego bohatera.

Muszę powiedzieć, że „Mój własny diabeł" to bardzo dobra książka. Wciągająca, dobrze napisana powinna podobać się nie tylko miłośnikom horrorów i kryminałów, ale również innym czytelnikom spragnionym po prostu dobrej lektury. Mimo poważnej tematyki, czyta się ją przyjemnie i dość lekko. A zaskakujący finał otwiera pole do kontynuacji. Z uwagi na głównych bohaterów będzie niezwykle intrygująca. Na zachodzie wyszły już trzy tomy przygód Felixa Castora. Mam nadzieję, że wydawnictwo Mag szybko nadrobi zaległości.

Tytuł: Mój własny diabeł (The Devil You Know)

Autor: Mike Carey

Tłumaczenie: Paulina Braiter

Wydawca: Wydawnictwo Mag

Data wydania: 18 kwietnia 2008 r.

Liczba stron: 400

Wymiary: 125 × 195 mm

Cena: 29,99 zł