„Opowieści z Bukowego Lasu” tom 1: „Urodziny” - recenzja

„Opowieści z Bukowego Lasu” to kolejna komiksowa pozycja dla najmłodszych, której bohaterami są zwierzęta, w tym przypadku królicza rodzina Rabatków. Jak sugeruje tytuł pierwszego albumu, szykują się czyjeś urodziny. A dokładnie urodziny Stokrotka, jednego z najmłodszych członków familii. Pozostali bardzo chcą mu zrobić z tej okazji niespodziankę i właśnie wokół tych wydarzeń rozgrywa się fabuła tej całkiem sympatycznej opowiastki

 

Napisany i narysowany przez Loïca Jouannigota komiks jest kontynuacją serii książeczek dla dzieci pisanych od końca lat 80. przez prawie dwadzieścia lat przez Geneviève Huriet, a ilustrowanych właśnie przez francuskiego grafika. W Polsce pierwsze z nich zostały zebrane w książce „Wesołe przygody królików” wydanej w 1993 roku przez wydawnictwo Muza, lecz od tamtej pory we Francji ukazało się ich ponad dwadzieścia. Seria nie jest kontynuowana już od przeszło dekady, natomiast doczekała się adaptacji na serial animowany, który był wielokrotnie wyświetlany również w polskiej telewizji pod tytułem „Rodzina Rabatków”. Dla tych, którzy kojarzą bohaterów z małego ekranu, sięgnięcie po komiks będzie naturalnym krokiem.

 

Lecz choć trudno odmówić uroku króliczym bohaterom, przedstawione tutaj wydarzenia są bardzo pretekstowe. Tak więc podczas gdy Stokrotek zostaje wysłany do prac w ogrodzie w towarzystwie swojego brata Bławatka, pozostali czynią wielkie przygotowania do przedwieczornej uroczystości. I bez większych zwrotów akcji zawarta na trzydziestu planszach historia dobiega końca... W dodatku w tej atmosferze panującej sympatii jakoś nieszczególnie przyjemnie wypada wybuch złości Stokrotka na żarłocznego żółwia i to, w jaki sposób króliczek się z nim obchodzi. Zachowanie to nie zostaje poddane żadnej ocenie – a w mojej opinii powinno. Tymczasem żółw dostaje nauczkę za swoje łakomstwo.

 

Pod względem graficznym mamy do czynienia z wypracowanym przez kilkadziesiąt lat stylem, toteż wszystkie plansze są bardzo dopracowane i cieszą oko. Oprócz budzących sympatię postaci ilustrator dopieszcza i ożywia również drugi plan, toteż oglądając kadry i plansze, można doszukać się różnych szczegółów. Tego typu zabawa zawsze podoba się młodym czytelnikom.

 

Wobec powyższego nasuwa się stwierdzenie, że bardzo ładnie zilustrowany komiks jest trochę mało angażujący i nie opowiada szczególnie ciekawej historii. Być może kolejny epizod z życia króliczej rodziny okaże się bardziej atrakcyjny pod względem fabularnym, może też nie zabraknie w nim płynącego z historii morału.