"Green Lantern": "Revenge of the Green Lanterns" - recenzja

Jacek „Buck10” Fokt: Zacznijmy od błahego stwierdzenia: Mnie się podobało - bo to prawda.

Damian „Damex” Maksymowicz: Mnie też, bardziej niż „No Fear”, które było trochę nierówne - dobre na początku, znakomite na końcu... „Revenge of the Green Lanterns” jest utrzymane niemalże cały czas na wysokim poziomie.

Buck10: Jak zawsze u Johnsa musi być jakiś cliffhanger, jakiś spektakularny „come back” lub coś w tym rodzaju.

Damex: Na plus jest to, że ci, którzy znają przygody GL z przed kilku dekad doceniają smaczki, a nowi czytelnicy mają w skrócie przedstawione to, co trzeba wiedzieć, więc nie czują się zdezorientowani.

Buck10: Wiesz, co mi się od samego początku podobało? Zdziwisz się…

Damex: Rysunki?

Buck10: Cała otoczka w postaci odbudowy Coast City, wyludnione miasto, niechęć do powrotu, ciągłe wspominanie minionych zdarzeń i tragedii. Hal ma niełatwe życie na Ziemi – pustka w rodzinnym mieście, w kosmosie pustka, niechęć w Korpusie wobec jego osoby, tyle istot we wszechświecie, a on jest praktycznie sam. Oczywiście ma przyjaciół, Guya, Kilowoga, a w „Revenge…” wraca jego była luba z zaświatów (chociaż nie do końca, może raczej z uśpienia).

Damex: Fakt, że był wtedy opętany przez Parallaxa jakoś nie przekonuje sporej części obecnych Lanternów do jego osoby.

Buck10: Nie wspominając o zaginionych i szczęśliwie ocalonych, którzy chcą jego krwi.

Damex: Może zacznijmy od początku. Wydanie zbiorcze to w sumie 3 historie, a tytułowa „Revenge…” to ostatnia w tomie.

Buck10: Całość zaczyna się dosyć niewinnie…chociaż od młócki z ruskimi, ale to tylko taki mały przerywnik. W sumie zaczątek nowego, w postaci problemu z naruszaniem praw innych państwach przez GL - o czym w tle ciągle jest mowa.

Damex: Wątek ten jest trochę niezrozumiały, ale poniekąd rozwinięty w numerach wchodzących w skład trzeciego wydania zbiorczego (z tego, co pamiętam).

Buck10: Moją uwagę przykuło to, że Arkillo przyłącza się do Sinestro Corps.

Damex: Ba! Właściwie to jest pierwszym Latarnikiem z tego nowego Korpusu - kolejny zabieg typowy dla Johnsa - rzucenie jednego elementu, będącego częścią dużej całości.

Buck10: I potem wszyscy się dziwią, że nie można się od niego oderwać, a raczej od tego, co stworzył. Miłe urozmaicenie.

Damex: Pierwsza historia z tego albumu – „A Perfect Life” niesie taki powiew starych czasów. Nie sądzisz?

Buck10: Ollie i Hal znów razem - patrząc w ten sposób to na pewno.

Damex: Zielony duet Green Lantern/Green Arrow zdecydowanie bardziej pogodniejszy niż w historiach sprzed lat pisanych przez O'Neila i ilustrowanych przez Adamsa. I tematyka inna.

Buck10: Roślinna.

Damex: Plus powrót „starego znajomego”.

Buck10: Mongul?

Damex: Właśnie. Trochę się zdziwiłem, że to syn tego oryginalnego Mongula... A wspomniana przez Ciebie roślinność w formie Black Mercy to dobrze przemyślane nawiązanie do klasycznej (i jednej z moich ulubionych) historii z Supermanem autorstwa Alana Moore’a, gdzie roślinki użył tatuś obecnego Mongula. Tutaj podobnie pod wpływem Black Mercy Ollie i Hal mają wizje idealnego życia, jakie chcieliby mieć i wszystko to narysowane przez Carlosa Pacheco.

Buck10: Było aż za dobrze, żeby Ollie nie zrozumiał, że coś jest nie tak.

Damex: Nie zaprzeczysz, że Ci się nie podobało? Nie biorę takiej opcji nawet pod uwagę.

Buck10: Oczywiście, że mi się podobała, bo bardzo lubię Olliego, a to dobra historia z jego udziałem.

Damex: Aż dziwne, że Hal i Ollie odkąd obaj znów są wśród żywych nie występują razem zbyt często.

Buck10: Teraz to się zmieni, tylko, że to temat na inną rozmowę…

Damex: Oby nas DC nie zawiodło w tej materii.

Buck10: Oczywiście żeby nie było za cukierkowo zawsze się znajdzie słabszy fragment.

Damex: Który masz na myśli?

Buck10: Batmana, jak dla mnie niepotrzebnie go fatygowali.

Damex: No tak, druga historia z tomu zatytułowana „Branded”... sama w sobie jest średnia.

Buck10: Bardzo średnia, naciągana nawet.

Damex: Tattooted Man nie wydaje mi się ciekawą postacią i jako przeciwnik wypada tutaj mizernie. Przyznaję, że narysowany przez Van Scivera wygląda nieźle, ale nie zmienia to faktu, że jest nieatrakcyjnym przeciwnikiem.

Buck10: Pal licho tego złoczyńcę, po prostu nie było tego czegoś na linii Hal-Bruce, a sztucznie nie stworzy się tak potrzebnej chemii, przynajmniej nie na przestrzeni jednego zeszytu.

Damex: Dialogi Hal-Bruce były ciekawe na początku ich spotkania i podczas jazdy w batmobilu, poza tym... cóż szorstka przyjaźń.

Buck10: Jak zawsze, gdy chodzi o Batka.

Damex: Reszta sprawia wrażenie robionej na siłę.

Buck10: Wszystko to płytko wyszło Johnsowi. Typowy przerywnik ze znanym herosem w tle.

Damex: Niestety masz rację, zeszyt robiony bardziej pod publiczkę niż jako porywająca opowieść. Miłą niespodzianką jest końcówka historii.

Buck10: Bats z pierścieniem Jordana?

Damex: Nie inaczej.

Buck10: Bruce chyba sam się przestraszył tego, z czym miał się zmierzyć.

Damex: Teoretycznie powinien być nieznającym strachu, skoro założył pierścień. Szacunek dla Van Scivera - musiał napracować się nad wyglądem Batmana GL.

Buck10: Geoff mógłby zrobić cały numer o tym, wyszłoby o wiele ciekawiej i dowiedzielibyśmy się czegoś nowego o Batmanie.

Damex: Tu się zgodzę, że byłby to dobry punkt wyjścia, a nie zakończenie. I tym sposobem dotarliśmy do „Revenge of the Green Lanterns”.

Buck10: Wydarzenia rok później… czyli Geoff Johns szaleje! Manhunters, Cyborg-Superman, zaginieni Latarnicy, Guy Gardner i Hal Jordan - świetnie to wyszło!

Damex: Ivan Reis pieczołowicie rysujący te rewelacje stanął na wysokości zdania, a Johns sięga do klasyki - wspomnianych na początku przez nas wydarzeń z „Emerald Twilight”.

Buck10: GL zawsze jest trudnym tytułem dla rysownika, masa postaci, światów. Ivan dał radę, jego rysunki nie męczą, są dokładne, i idealnie oddają sytuację.

Damex: Dla niezorientowanych Jordan pod wpływem Parallaxa zniszczył Korpus i zostawił kilku Latarników na śmierć w przestrzeni kosmicznej.

Buck10: Zabiegi Johnsa nie dziwią zawsze z chęcią wraca się do tego, co znane i dobre. Geoff działa w sposób wywarzony, nie zamęcza nas starociami tylko umiejętnie buduje nastrój nowymi historiami.

Damex: Jako fan, naprawdę uwielbia uniwersum GL i bawi się nim w niezwykle umiejętny sposób.

Buck10: Taki „klucz” powinien być przy przydzielaniu rysowników i scenarzystów. Lubisz? Robisz.

Damex: Co podobało Ci się najbardziej w „Revenge…”?

Buck10: Niesubordynacja Hala (w stosunku do Strażników oczywiście) i to, że zawsze może liczyć na Guya, którego nie za szczególnie lubię, ale mimo to cenię. Hal musiał się zmierzyć z bolesną przeszłością i nie bał się tego, zaiste wielki z niego Latarnik, No Fear, Great Will, tak sobie wymyśliłem.

Damex: Ha! Dobrze powiedziane. Ciosem musiało być dla Jordana zmierzenie się z bolesną przeszłością. Nie dość, że targany wyrzutami sumienia, mimo, że nie kontrolował siebie, to teraz tzw. Lost Lanterns, gdy ich uwolnił, chcą go zabić nie słuchając żadnych wyjaśnień.

Buck10: Wszelkie sceny Hala z Kilowogiem to cudo.

Damex: Kilowog kradnie każdą scenę ze swoim udziałem, nie da się ukryć.

Damex: Mnie osobiście ucieszył najbardziej powrót Cyborga-Supermana - w nowym kostiumie i w roli wodza Manhunters. Prawdziwy bad-ass w akcji!

Buck10: O tak, stary, dobry (no może zły) Hank Henshaw. Dobrze, że się zjawił ze swym diabolicznym pomysłem, bo sami Manhunters są bezpłciowi, a taki geniusz zbrodni rodem z piekła to idealna przeciwwaga dla Hala.

Damex: W końcu ile razy można słuchać z mechanicznych ust zdanie: „No man escapes the Manhunterns”?

Buck10: Dokładnie

Damex: I nie jest to ostatnie słowo Cyborga, który powraca w „Sinestro Corps War” i w niespodziewanej roli ma się pojawić w serii „Green Lantern” w 2010 roku.

Buck10: Szkoda zmarnować taki potencjał, zły z najwyższej półki. Ile byś dał w skali 1-10?

Damex: Całemu tomowi?

Buck10: Tak.

Damex: Z sympatii do Cybroga i za przepełnioną duchem starych czasów historię z Mongulem juniorem daję 7, gdybym nie znał kolejnych historii to byłoby 8 (ta z Batmanem to taki chwaścik w tym różanym ogrodzie), a tak zabraknie mi potem skali.

Buck10: Ale popatrz, oceniając cały run Johnsa to można śmiało dać z 9. Za jakieś 20-30 lat będą to niezapomniane klasyki.

Damex: Właściwie to już są. Mamy to szczęście, że historia tworzy się na naszych oczach.

Buck10: Za wcześnie jeszcze, zdecydowanie nadużywamy tego słowa w dzisiejszy świecie.

Damex: Przy innych projektach tego scenarzysty bywa różnie, ale przy Lanternach obstaję przy tym, co powiedziałem.

Buck10: Mus dla wszystkich, bez względu na komiksowe preferencje. Zielone jest teraz na czasie.

Damex: Święta prawda, po prostu dobra lektura. Czytajcie, bo ominie Was coś, o czym mówią nie tylko całe Stany Zjednoczone. Lektura dla każdego, stroniącego od sci-fi również.

Buck10: Nie ma co szufladkować Hala i jego przygód, dobra historia to dobra historia.

Damex: A dobra historia nie jest zła.

Buck10: Hehe.

Damex: I tym optymistycznym akcentem możemy chyba zakończyć nasze wynurzenia.

Buck10: Polecamy.

Zobacz także:

• "Green Lantern: Rebirth"

• " Green Lantern: No Fear"